Święto kobiet - jak to się zaczęło.

Międzynarodowy Dzień Kobiet- rewolucyjne święto rewolucjonistek, ustanowiony z inicjatywy żydówki Klary Zetkin na Konferencji Socjalistycznej w Kopenhadze w marcu 1910 roku. Pierwotnie był pomyślany jako święto rewolucjonistek a nie kobiet po prostu. Wtedy bycie rewolucjonistą oznaczało walkę przeciwko Bogu, carowi i ojczyźnie, za Międzynarodówkę. Początkowo to rewolucyjne święto nie miało wyznaczonego konkretnego dnia, z roku na rok wędrowało i skakało po kalendarzu w pierwszej połowie marca (według starego kalendarza).

W Rosji najpierw było wyznaczone na dzień 23 lutego/8 marca 1917 roku jako polityczna demonstracja. Oto jak to jest opisane w „Wielkiej Encyklopedii Sowieckiej”: „W 1917 roku rząd uniemożliwił robotnicom Piotrogradu świętowanie Międzynarodowego Dnia Kobiet. To doprowadziło do starcia z policją w Zakładach Putiłowskich, które przerodziło się w demonstrację. Robotnice wyszły na ulicę z żądaniem powrotu mężów z frontu. To wystąpienie zbiegło się z początkiem Rewolucji Lutowej” (Bolszaja Sowieckaja Encikłopiedija, wyd. 1 z 1931 roku, tom 21, str. 238).

Widocznie nie przypadkiem ten dzień antymonarchicznej rewolucji 1917 roku „zbiegł” się z żydowskim świętem Purym, związanym z żydowską bohaterką Esterą, która została ulubioną „żoną” haremową perskiego króla Artakserksesa i przebiegłością skłoniła go do wymordowania 75 tysięcy „antysemitów” wraz z żonami i dziećmi.(Patrz rozprawy rabina A. Steinsalza i inne rozprawy na temat „heroicznego wyczynu haremowego agenta Estery”).

Nadworna ladacznica żydowska Estera, bohaterka „ludu przebranego”.

To była także rewolucja przeciwko prawowitym władzom i rządowi: „w ten dzień kiedy nieprzyjaciele żydów mieli nadzieję posiąść nad nimi władzę, wyszło odwrotnie, żydzi zdobyli władzę nad swoimi wrogami” (Esf. Ch. 8 i 9).

„Święto” purimowe.

Wydarzenie to stało się ulubionym i najweselszym żydowskim świętem nienawiści do wrogów żydowskiego ludu. W ten dzień żydzi często za pieniądze wynajmują chrześcijańskiego nędzarza, który pozwala siebie kopać, opluwać i bić. W zwyczaju jest spożywanie pierożków w kształcie „uszu Hamana” (uśmierconego ministra perskiego, symbolu głównego antysemity) a żydowskie dzieci obdarowywane są zabawkowymi szubienicami do wieszania wrogów. Święto Purim w naszych czasach nawet bardziej niż Chanuka jest symbolem żydowskiej władzy nad światem ich nadchodzącego moshiaha’a, gromiącego wszystkie inne narody-„antysemitów”. Powszechnie wiadomo, że siłą napędową antymonarchicznej rewolucji w Rosji było żydostwo żądające równouprawnienia judaizmu.

Główny rdzeń kadrowy i główni finansiści rewolucji byli żydami. I oto taka symboliczna chwila rozpoczęcia czynnych działań obalania rosyjskiej prawosławnej monarchii i Purym, te dwa święta w świadomości rewolucyjnego żydostwa, zespoliły się w jedno, co przekształciło się w purimowe masakry dokonywane przez rewolucjonistów i następnie już w postaci nowej, masońskiej władzy dokonującej masowych mordów rosyjskich monarchicznych i prawosławnych działaczy, policjantów, oficerów, urzędników państwowych i innych „antysemitów”- obrońców ustroju carskiego. Tym samym Rewolucję Lutową można także nazywać Wielką Rewolucją Purimską, usuwającą, jak wtedy już się wydawało, główną przeszkodę w nadejściu moshiah’a. Zrozumiała jest potrzeba ruchu rewolucyjnego posiadania własnych świąt w miejsce tradycyjno-narodowych, chrześcijańskich i państwowych.

Pejsaci starsi bracia w wierze obchodzą święto Purim, masowego mordu Persów.

Zrozumiałe jest pragnienie dania powodu, powtórnego wlania otuchy i zachęty oraz uhonorowanie swoich towarzyszy i współpracowników w walce. Bardzo sprytny i skuteczny był pomysł zaangażowania w walkę rewolucyjną nie tylko robotników ale także i kobiet dając im swój ruch, swoje hasła i swoje święto. Ale dlaczego dzień kiedy rewolucjonistki powinny wychodzić na ulice i deklarować istniejącą nierówność praw i swoją niewzruszoną wiarę w nadchodzącą emancypację, powinien być gdzieś na początku wiosny?

Dlaczego ten dzień na początku tak dziwnie skakał w kalendarzu? Takie skoki i zmiany są charakterystyczne dla liturgicznego (Wielkanocnego) kalendarza i oznaczają, że w efekcie chodzi o kalendarz księżycowy. Dwie grupy religijne w Europie stosują taką praktykę, żydzi i chrześcijanie. Zakładając, że działacze Kominternu jakoś postanowili zapożyczyć coś z praktyki liturgicznej znienawidzonych przez nich „popów”, to przykre.

Jeżeli poszukujemy przyczyn osobistych to oznacza, że trzeba przypatrzeć się i osobom. Europejski ruch komunistyczny początku XX wieku w ogromnej mierze był żydowski.

Międzynarodówka okazała się być w rzeczywistości „jednonarodówką”. I dlatego kiedy Partia postawiła zadanie wymyślenia kobiecego święta to czy można było zapomnieć o Esterze?! A gdzie Estera tam…

Znaczek pocztowy NRD z żydówką Klarą Zetkin i nieodłącznym czerwonym goździkiem.

Zresztą jeszcze raz zgromadźmy dane początkowe. Spróbujmy znaleźć w rocznym kalendarzowym cyklu świąt wydarzenie, które jest związane z imieniem kobiety odnoszącej błyskotliwe zwycięstwo nad osaczającymi wrogami, mobilizującej masy do bezlitosnego zniszczenia wrogów. Wydarzenie posiadające prosty i wyraźny wydźwięk (przypomnijmy, że socjaliści byli bezbożnikami i uważali religię za zaledwie ludowe baśnie i zwyczaje), które ma miejsce na początku marca lub w pobliżu. Każdy kto chociaż trochę zna historię religii według tego krótkiego opisu bezbłędnie rozpozna żydowskie święto Purim. Związek Purim z Dniem Kobiet odnotowuje także i Centralna Żydowska Baza Internetowa www.sem40.ru: „O tym, że ósmy dzień pierwszego wiosennego miesiąca związany jest z imieniem niemieckiej feministki i rewolucjonistki Klary Zetkin, wszyscy pamiętają, ale czemu właśnie ósmy dzień to wie niewielu. Okazuje się, że ta cyfra pojawiła się nieprzypadkowo. Ruch feministyczny nie powstał od razu, był to długi proces i mozolny ale tym nie mniej w 1910 roku na II Międzynarodowej Konferencji Socjalistek w Kopenhadze podjęto decyzję konkretyzacji daty powstania organizacji politycznej walczącej o prawa kobiet i ogłoszenia go dniem solidarności wszystkich kobiet świata. Za taką datę wybrano…żydowskie święto Purim. Związane jest ono z wielką córą ludu żydowskiego, Esterą, która zdobyła się na uratowanie od całkowitej zagłady swojego ludu”. W każdym razie w 1917 roku te święta symbolicznie złączyły się w dzień początku obalenia znienawidzonej przez żydów rosyjskiej, prawosławnej państwowości. I pierwotny propagandowy zamysł ideologów rewolucji żeby stworzyć międzynarodowy dzień rewolucjonistki (w 1917 roku „Prawda” nazwała ten dzień „Dniem Kobiecej Robotniczej Międzynarodówki”) właśnie od tego roku jest w Rosji Sowieckiej stałym świętem, przeszczepionym i do innych krajów komunistycznych (albo krajów socjalistycznych). Klara Zetkin była z honorami pochowana na Placu Czerwonym pod męczeńskim Murem Kremlowskim. W czasach sowieckich to święto

„Ciasteczka purimowe w kształcie obciętych uszu Hamana, ułożone w diabelski heksagram.

ma naprawdę charakter międzynarodowy w tym sensie, że obchodzone jest we wszystkich krajach socłagru, włącznie z afro-azjatyckimi. W innych krajach oficjalnie nigdy i nigdzie ten dzień nie był świętowany (tylko w partiach komunistycznych tych krajów). W ZSRR od 1965 roku dzień 8 marca był dniem wolnym od pracy. Jakimże pozostaje on po dziś dzień w postkomunistycznej czerwono-żółtej demokracji nie mniej żydowskiej niż ruch Klary Zetkin. Patriarcha Aleksy w ten dzień tradycyjnie składa życzenia kobietom. W związku z tym Patriarchat Moskiewski Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej wystosował następujące oświadczenie: „Oczywiście to święto ma korzenie dalekie od rosyjskiej tradycji prawosławnej. Tym nie mniej rzeczywistość jest taka, że w Rosji weszło w zwyczaj, że w tym dniu składa się życzenia kobietom w czym ja osobiście nie widzę nic złego”- przekazał agencji „Interfax” wiceprzewodniczący OWCS, protojerej Wsiewołod Czaplin. Zauważmy, że ten kto kontroluje święta narodowe (to znaczy ideały narodowe), w niemałym stopniu kontroluje i ducha narodu. Nawet jeżeli Rosjanie sami nie rozumieją jakim demonom cześć oddają w takie dni to same demony świetnie to rozumieją i cieszą się ze swojej władzy nad naszym narodem…

Prawdziwym rosyjskim „dniem kobiet” można uważać dzień св. жен-мироносиц w drugą niedzielę po Wielkiejnocy. Ogólnie rzecz biorąc mnóstwo jest świąt w Rosji od niepamiętnych czasów związanych z Bogurodzicą i pierwszą chrześcijańską władczynią, Świętą księżną Olgą.

źródło: www.3rm.info/