W tym dniu Kościół trwa przy Grobie Pańskim rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa. Kiedyś przed Liturgią Wigilii Paschalnej niszczono ołtarz i budowano nowy, dziś ołtarz zostaje tylko obnażony, a kościoły są sprzątane. Istnieje też zwyczaj odwiedzania symbolicznych Grobów Pańskich w kościołach, a także grobów bliskich osób na cmentarzach.
Formalnie Wielka Sobota posiada tylko teksty Liturgii Godzin, nie ma natomiast formularza Mszy Świętej, a Liturgia Wigilii Paschalnej należy już do Niedzieli Zmartwychwstania (z uwagi na żydowski system dat, według którego po zachodzie słońca w sobotę rozpoczyna się niedziela).
W Polsce i niektórych sąsiednich krajach wierni przynoszą w tym dniu w koszach potrawy wielkanocne (święconka), aby je poświęcić (tradycja ta przetrwała w Polsce, Austrii, Słowenii i południowych Niemczech.) Korzenie tego zwyczaju sięgają czasów pogańskich, chrześcijaństwo przyjęło go już we wczesnym średniowieczu. W Polsce pojawił się około XIV wieku. Wielkanocne koszyki przypominają rewię mody, a znajdujące się w nich pokarmy mają swoją symbolikę i znaczenie. Baranek znajdujący się w koszyku początkowo był rzeźbiony z chleba. Współcześnie przybiera najróżniejsze postaci: maślaną, cukrową, czekoladową. Symbolizuje zmartwychwstanie Jezusa. Sól kuchenna ma chronić mieszkańców domu przed złymi mocami i zepsuciem. Jaja symbolizują nowe życie. Chleb natomiast jest symbolem tego już trwającego. Mięso ma przynieść domownikom dobrobyt. Chrzan stanowi o sile i krzepie. Pojawiający się w niektórych koszykach ser świadczy o zespoleniu człowieka z siłami natury.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zanim napiszesz przeczytaj regulamin
Komentarze są moderowane